هنگامي که معاذ بن جبل درباره توبه نصوح از پيامبر سؤال کرد، آن حضرت در پاسخ فرمود: ان يتوب التائب ثم لا يرجع في الذنب کما لا يعود اللبن في الضرع ؛ آن است که شخص توبه کننده به هيچ وجه بازگشت به گناه نکند، آنچنان که شير به پستان هرگز باز نمي گردد. (2)
با توجه به معناي لغوي و تفاسير ، مراد از توبه نصوح، توبه اي کامل و واقعي است و چنان است که راهي براي بازگشت به گناه در انسان باقي نمي گذارد .
عمومي بودن توبه
وجوب توبه نسبت به همه اشخاص ، در همه حالات عموميت دارد، به طوري که اين موضوع در آيات و روايات به وضوح آمده است .
قرآن کريم در يک خطاب عمومي مي فرمايد: ... و توبوا الي الله جميعا ايه المؤمنون لعلکم تفلحون ؛ اي مومنان! همه به سوي درگاه الهي توبه کنيد، باشد که رستگار شويد . (3)
انسان همواره در معرض وسوسه هاي شيطاني و ارتكاب گناه قرار دارد و گاهي اوقات در اثر غفلت، دچار لغزش و خطا مي شود، بنابراين توجه به خدا و توبه به درگاه الهي نقش مهمي در جبران انحرافات و انجام معاصي دارد .
فوري بودن توبه
توبه امري است که بايد فوري انجام شود . هنگامي كه گناهي از انسان صادر شد، قبل از آن که آثار آن در قلبش ماندگار و محو آن دشوار يا غير ممکن شود، پشيماني و توبه ضروري است .
قرآن کريم در اين زمينه مي فرمايد:
انما التوبة علي الله للذين يعملون السوء بجهالة ثم يتوبون من قريب ...؛خداوند توبه کساني را مي پذيرد که از روي ناداني عمل زشتي مرتکب شده و فوري توبه کنند ... (4)
در روايات نيز بر اين مساله تأكيد شده است.
حال اين سؤال مطرح مي شود که امر به فوريت توبه براي چيست؟
خداوند كهغافر الذنب و قابل التوب (5) است و هميشه توبه بندگان را مي پذيرد و هو الذي يقبل التوبه عن عباده (6) ، پس چرا به ف دعا...
ادامه مطلبما را در سایت دعا دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : sahragham بازدید : 10 تاريخ : جمعه 7 بهمن 1401 ساعت: 3:35